IK HOUD VAN JOU, MAAR OOK VAN HEM (deel 5)

Ginnegappend zoeken ze een tafeltje en bestellen een lunch met vers sap en broodjes.

Ester vraagt na enige tijd, terwijl ze een croissant belegt met kaas: 'wat trok je in eerste instantie aan in Dick? Oh, dat weet ik nog precies', begint Dorien. 'Het was alsof ik hem kende. Ik vertrouwde hem meteen en voelde, dat hij dingen in mij raakte, die tot dan toe onbekend waren gebleven. Of spreek ik nu orakeltaal Ester?

Nee, absoluut niet, dat is wat wij doen als we verliefd worden of zijn, onze behoeftes projecteren op een persoon, die ons aantrekt.

‘Heb ik je wel eens verteld, dat hij ook een donkere kant heeft?’ Ester schudt haar hoofd, onderwijl een slok verse sinaasappelsap nemend: ‘ja, hij heeft een kant in zich, waaraan hij een bloedhekel heeft en waaraan hij ook geen weerstand kan bieden.

Bedoel je, dat hij een zwarte kant heeft? Want een donkere kant hebben wij natuurlijk allemaal,' meent Ester te weten.
'Mijn gevoelens ten opzichte van hem zijn soms zo tegenstrijdig, het lijkt wel alsof hij uit twee mensen bestaat en dat is verwarrend. Hij haalt fantasie en werkelijkheid soms door elkaar', houdt Dorien de boot af.
Met een frons tussen haar wenkbrauwen slaat Dorien nadenkend het kapje van haar ei en ze voelt hoe de spieren in haar schouders pijnlijk aanvoelen en bewust laat ze haar schouders zakken om zich te ontspannen.

Wat zoek je bij hem, waarin prikkelt hij jou?' vraagt Ester.
Toen ik hem leerde kennen stimuleerde hij mij om mijn grenzen aan te geven en dat sprak mij aan, omdat ik toen niet altijd begreep van waaruit ik handelde. Ik was gewend van huis uit, dat het nooit goed genoeg was en nooit voldoende, wat ik ook deed.
Hij vond mij goed, zoals ik was. Het was voor mij een openbaring om te merken, dat mijn verstand en gevoel integreerden, waardoor ik betere afwegingen kon maken en niet impulsief meer handelde. Hij was in de eerste plaats een soort vaderfiguur voor mij. Behoefte aan aandacht en warmte had ik en dat gaf hij mij in ruime mate. Ik voelde me steeds zekerder worden. En humor, ik kan niet zonder humor en dat heeft hij.

Totdat hijzelf steeds meer aandacht voor zichzelf ging vragen en de rollen omdraaiden. Hij werd een adolescent en ik de moeder en soms wisselden de rollen en was ik weer het kind.
Maar ook die fase ging voorbij en daarna hebben wij een tijdlang geen contact gehad.
Totdat hij mij schreef, dat hij mij liefhad en voorstelde om met elkaar te mailen.
Maar toen kende ik Peter al.

'Jullie hebben veel met elkaar gedeeld' concludeert Ester, nadat ze het verhaal van Dorien heeft laten bezinken. 'Relaties met anderen is het moeilijkste wat er is, want als het niet goed zit, dan levert het in plaats van tevredenheid, alleen maar angst op.
'Als je het leven durft te leven, word je vanzelf wijs, zei mijn opa altijd, vertelt Ester, 'maar het leven is en blijft een geheimzinnig iets.'

'Hoor eens ik heb nu zin in een glas wijn. Oké' en Ester wenkt de ober en bestelt een fles rode wijn. Een hele fles? Zeker, dat is nodig,' beslist Ester, 'het is namelijk ook een medicijn.
Zullen we Lidy bellen om een glas mee te drinken en dan samen ouderwets gezellig naar de bioscoop?' stelt Dorien voor.

Ester belt Lidy en terwijl ze overlegt met hun gezamenlijke vriendin, voelt Dorien, dat het wel even genoeg is geweest voor dit moment.
Ze is te gespannen om helder te denken, de woede heeft weer bezit van haar genomen en ze wil haar vriendinnen niet opzadelen met haar frustraties.
Even er tussenuit denkt ze, tot rust komen en voelen wat ik wil.

(wordt vervolgt)
Alle namen zijn gefingeerd en de geschiedenis, die ik beschrijf is uitsluitend aan mijn fantasie ontsproten