IK HOUD VAN JOU, MAAR OOK VAN HEM (deel 4)

De volgende dag wordt Dorien wakker met het haarscherpe beeld van Dick voor ogen.
'Wat zal er gebeuren, als ik de waarheid aan Peter vertel, vraagt Dorien zich ongemakkelijk af.
Maar waarom zal ze hem kwetsen en zijn leven nodeloos ingewikkeld maken?'
Dorien realiseert zich, dat ze beide mannen nodig heeft als aanvulling op haar persoonlijkheid.

Op dat moment gaat de telefoon, het is Ester.
Ester bedankt Dorien voor de gezellige avond en vraagt dan: 'hoe gaat het met je?'
'Goed', zegt Dorien en ze gaat verder met: 'hoe is de presentatie verlopen?'
'Prima, maar ik bel eigenlijk om je uit te nodigen voor een lunch in Oortjeshekken in de Ooypolder'.
'Dat lijkt me heerlijk!' roept Dorien uit. Ester schiet in de lach en vraagt:

Oortjeshekken

'Ben je uitgehongerd? Een beetje maar', lacht Dorien met haar mee.
'Zou ik tijdens het eten iets met je kunnen bespreken, iets waar ik mee in mijn maag zit? vraagt
Dorien wat aarzelend. 'Tuurlijk' komt Ester meteen en ze vraagt: 'kan ik je zo komen halen om naar Oortjeshekken te gaan? Heb je daar zin in? Gewoon even lekker uitwaaien.'
'Ik ga me snel douchen en aankleden, antwoordt Dorien. Wat denk je kun je over een half uur hier zijn?
Akkoord, je ziet me zo verschijnen.

Dorien draait alvast de kraan van de douche open, waarna ze snel een blik werpt op haar email en ziet, dat Dick haar gemaild heeft. 'Dat kan wachten' bedenkt Dorien zich en haast zich onder de warme stralen. Ze ontspant en voelt dan hoe moe ze is.
Spijkerbroek, een warme trui en wandelschoenen, zo ze is klaar en tegelijkertijd ziet ze de auto van Ester aankomen. Dorien haast zich naar de deur en verwelkomt haar aanstaande schoonzus met: 'Wil je eerst nog een kop koffie? Dank je Dorien, ik heb al genoeg koffie gedronken tijdens de presentatie.
Zullen we meteen maar gaan?' Dorien staat haar jasje al aan te trekken. 'De paden op, de lanen in..' zingt Dorien, alhoewel dat er zo hees en gebarsten uitkomt, dat Ester haastig roept: 'laat maar, laat maar....'
'Oké, oké, zegt Dorien schijnbaar gebelgd, 'ik weet, dat je elk muzikaal gevoel mist.'

Na de auto geparkeerd te hebben lopen ze zwijgend in de richting van de Ooypolder. De zon komt warempel door en genietend met de zon op hun gezichten beginnen beiden tegelijkertijd te praten, zodat ze lachend ook meteen weer stoppen daarmee.
Maar dan begint Dorien met: 'ik weet eigenlijk niet waar ik moet beginnen, het lijkt wel alsof de emoties en gevoelens over elkaar heen buitelen en ik er geen grip op kan kijgen.'
'Dick Boelens! zegt Ester alleen maar. Ja Ester, Dick Boeles' en dan valt Dorien weer stil.
Ester wacht rustig af en na verloop van tijd zegt ze: 'Is het zo moeilijk?' 'Ja', anwoord Dorien en weer stokt ze.

De Ooypolder

Met veel moeite brengt Dorien uit: 'ik zou wensen, dat ik Peter en Dick beiden zou mogen behouden, maar ik heb het gevoel, dat ik moet kiezen. Waarom zou je moeten kiezen?' vraagt Ester zacht.
'Ik weet niet meer wat ik wil en moet en zal. Het is zo verwarrend en' ...gaat Dorien verder, 'het voelt alsof me alles overkomt en ik geen grip meer op mezelf heb.
Ik houd van Peter, alleen hij wil mij altijd beschermen. Een kind voel ik me bij hem, veilig en beschermd, maar ook klein gehouden, terwijl Dick, bij hem leef ik intens. Samen zijn wij het leven zelf, ik houd waanzinnig veel van hem, dat realiseerde ik me gisteravond weer, toen ik hem zag' ratelt Dorien en Ester onderbreekt haar met: 'Waarom heb je hem opgezocht gisteravond?'

En dan vertelt Dorien over de brief van Dick, dat ze hem niet kon bereiken om zijn uitnodiging af te zeggen, maar ook, dat het verlangen naar Dick aan haar trok en dat ze, toen ze hem zag geen verweer meer had en was blijven eten.
'Wat houd je tegen om dit tegen Peter te zeggen?' Dorien kijkt Ester met opgetrokken wenkbrauwen aan: 'je kent Peter immers, hij is ondanks zijn vooruitstrevendheid nogal conservatief. Ik ben bang, dat hij zal eisen, dat ik meteen het contact met Dick moet verbreken.
En dat wil je niet', constateert Ester en dan:
'wat ik zie Dorien, is dat je altijd je best doet om het anderen naar de zin te maken. Misschien is het tijd  om de bakens te verzetten? Wat zou je nu bijvoorbeeld het liefste willen?

'Een lunch, Ester, een heerlijke onverantwoorde lunch', roept Dorien overmoedig.
'Nou meis, het is natuurlijk teveel gevraagd, maar ik doe van harte met je mee. Kom op, wij zijn er bijna en weet je wat? Wij nemen er een glas wijn bij. Wie doet ons wat!'
Lachend en stoeiend vallen ze min of meer het restaurant binnen.

(wordt vervolgd)
N.B. Alle namen zijn gefingeerd en de geschiedenis, die ik beschrijf is puur aan mijn fantasie ontsproten.