IK HOUD VAN JOU, MAAR OOK VAN HEM (deel 3)

Op dat moment vraagt Peter aan Dorien: 'Hoe was jouw etentje?'
Dorien overweegt wat ze zal zeggen, ze heeft amper tijd gehad om tot zichzelf te komen, want de aanwezigheid van Dick Boelens voelt ze nog steeds, maar daar is Peter, die een antwoord verwacht.
Ze zegt na diep ademhalen: 'Ja, ik heb heerlijk gegeten in 'De Engel' in Doodewaard met Dick Boelens.
Wij hebben oude herinneringen opgehaald.'

De Engel in Doodewaard

'Hebben jullie nog steeds contact' verwondert Ester zich. 'Vroeger hing die man altijd om je heen, herinner ik mij. Hoe gaat het met hem? Voor zover ik dat kan beoordelen, gaat het goed', antwoordt Dorien ietwat onzeker. Ze voelt de blikken van Peter op zich rusten en kleurt een beetje.
'Werkt hij nog steeds?' wil Ester weten. 'Jazeker, gaat Dorien opgelucht in op de vraag van Ester: 'hij werkt nu aan de universiteit van Utrecht en woont nog steeds in Nijmegen.'
Het gesprek wordt daarna weer algemeen, want Dick Boelens zegt het bezoek weinig en dat geeft Dorien de mogelijkheid om even weg te dromen.

Haar gedachten gaan terug naar het moment, dat ze probeerde om Dick te bellen wat niet lukte en dat ze zich daarna realiseerde, dat ze geen weerstand kon bieden aan zijn uitnodiging.
Ze pakt een strakke spijkerbroek, het bijpassende nieuwe topje en haar donkerblauwe leren jasje uit de kast en zet alvast de douche aan. Meteen grist ze de benodigde handdoeken van de plank en haast zich onder de warme stralen, die rustgevend werken.
Ze droogt zich af, spuit wat eau de toilette op haar huid, borstelt d'r haar en gebruikt een vleugje lippenstift. Zo klaar!

Toen herinnerde ze zich ineens, dat ze haar autosleutels aan het zoeken was, voordat haar blik op de brief van Dick viel. Als ze de trap afkomt ziet ze de sleutels gelukkig meteen al liggen op de tafel in de hal.

Centrum Nijmegen

Dorien pakt het stuur van de auto vast, alsof ze een reddingboei nodig heeft. 'Kom op nu, stel je niet aan, het is Dick Boelens maar, die op je wacht', denkt ze ongeduldig wordend, 'die kun je toch zeker wel aan.' Inmiddels rijdt ze het centrum van Nijmegen binnen en waarachtig het lukt haar ook nog om een parkeerplaats te vinden.



En dan....ziet ze Dick staan in de tuin op de hoek van zijn huis. Staat hij daar om naar haar uit te kijken? Hij heeft haar al gezien en grijnst. Dorien's adem stokt even, ze ziet zijn slanke gestalte gekleed in een spijkerbroek met blauw shirt en een bruin kort jasje. Ze krijgt een neiging om te vluchten, maar ze onderdrukt dit gevoel en stapt naar hem toe, maar haar benen laten haar bijna in de steek, zo trillen ze.
Hij is al bij haar en slaat zijn armen om haar heen.
'Ik kom het etentje afzeggen', begint ze stoer, maar dan ziet ze zijn ogen en kust hem en voelt, dat ze geen weerstand aan hem kan bieden. 'Foute boel' denkt ze nog en dan geeft ze zich over en blijft hem kussen.

(wordt vervolgd)
N.B. Alle namen zijn gefingeerd en de geschiedenis, die ik beschrijf is puur aan mijn fantasie ontsproten.